vapur haini

Ağır adımlarla içeri girip arkalara doğru yürüyen amca nasihat edeceği bir genci gözüne kestiriyor, amcaya yakalanmak istemeyen liseli ise bir şeylerle ilgileniyormuş ayağına yatıyor. Bir doktor hanım kendisine dadanan sapık hastasından dert yanıyor arkadaşına. Bir romantik abi denize bakarak hayaller kuruyor. Ekseriyet de üniversite öğrencisi, telefonuyla uğraşıyor. Buraya kadar herkes bir şekilde bu vapurun bir parçası, kriz anında ortak hissiyat içine girer bu ekip. Ama tamamen oyunun dışında kalmış, vapurdaki herhangi bir “diğer” unsurla, bi kaçamak bakışla bile hiçbir ünsiyet kurmamış bir grup daha var ki ben bu arkadaşlardan hiç haz etmiyorum: Vapur Hainleri. Paltosuyla alelacele geliyor vapur haini iş kadını, en önde bir yer buluyor kendine, robotik bir edayla istifini bozmadan oturuyor -aman makyajına zarar gelmesin- afili kulaklıklarıyla müzik dinlemeye devam ediyor. Bakışlarını ileriye sabitlemiş, makine oturuşunda. İnsanlarla iletişime geçmek mi, bu avamla mı? Yo dostum yo, onun yetişeceği çok mühim işler var.

Vapur kalkıyor, pazarlamacı portakal sıkacağı satmaya çalışıyor, vapur haini tenezzül edip bakışlarını bile çevirmiyor. Vapur olağandışı sallanmaya başlıyor, insanları bir korku sarıyor. Nasihattan kaçamamış liseli, fırsattan istifade konuyu değiştiriyor. Romantik abi hayallerinden kopup geliyor. Telefonundaki oyunda yeni bölüme geçmiş üniversiteli bile başını kaldırıyor. Merak dolu gözlerle “ne yapmalı?”yı sorarcasına bakışıyorlar birbirleriyle. Vapur haini ise dinlediği şarkıdan sıkılıyor, bir sonrakine geçiyor umursamaksızın.

http://ucurumfikirsanat.com/ 15.01.15