Yazmak Zor Zanaat
(03 Ağustos 2011)
Şunu anladım ki,benden yazar mazar olmaz.
Yazar dediğin adam yazmaktan çok okumalı,hiç mi hiç üşengeçliğe kaçmadan. Her şey hakkında bilgi sahibi olmalı,her gördüğünü üşenmeden okuyabilmeli. O dergi benim bu dergi benim okuyup yorum yapabilmeli.
Yazar dediğim adam yazmak için cesaret toplamalı. Bugün resmi ideolojiye giydirecek bir yazı yazmak istiyorsa hiç düşünmeden kağıda dökebilmeli. Kağıda dökerken korkmadan yazıp çizebilmeli.
Yazar dediğin adam yazdıklarını okumalı,tembelliğinden “şöyle bir gözden geçirmek”ten bile kaçmamalı.
Yazar dediğin adam korkmamalı,tükürdüğünü yalamaktan. Bir söz bilirim,”Sadece ölülerin ve delilerin düşünceleri değişmez”. Bugün dediğinin yanlış olduğunu yarın doğrusunu öğrendiğinde bencil egosuna rağmen kabullenebilmeli.
Yazar dediğin adam dediklerinin nereye gideceğini bilmeli,kime ne kadar laf söyleyeceğini.
Yazar dediğin adam edebi bi şey yazmaya kalkıştığında betimlemelerin sınırını bilmeli,gerektiğinde en orijinal benzetmeleri yalnız bir el şıklatmasıyla ortaya dökebilmeli.
Yazar dediğin adam –kafa dinlemek için bile olsa– ne kadar gereksiz,ne kadar gerekli şey yazmasını bilmeli. Şiirlerin öykülerin içine dalıp hayatın içinden kopmamalı.
Yazar dediğin adam kendini edebi sanatlara kaptırmamalı,insanlara bir şeyler anlatmaya çalıştığında açık ve net olabilmeli.
Yazar dediğin adam okulmuş dersmiş sınavmış össymiş diyerekten yazmayı bırakmamalı. Çünkü yazmak yazar için su gibi bi şey olmalı.
Yazar dediğin adam bir şeyler yazdığında bundan gerçekten zevk alabilmeli,”ne güzel yazmışım ya” diyebilmeli kendine.
Yazar dediğin adam her yazısının altına imzasını atabilmeli,”Bunu sen mi yazdın?”diye sorduklarında göğsünü gere gere “Evet,ben!” diyebilmeli.
Yazar dediğin adam yazarken altyapısını kurmalı ki birisi onu eleştirdiğinde cevap verebilmeli.
Yazar dediğin adam,yazabilirliğine güvenmeli. Yazılarını kimse ama kimse okumasa bile “ileride olur a birisi denk gelir de okur” ümidiyle yazabilmeli,yılmamalı.
Yazar dediğin adam eleştirmekten ve eleştirilmekten korkmamalı.
Yazar dediğin adam az önce yaptığım gibi bi şeyleri daha iyi anlatabilmek uğruna tekrara düşmemeli.
Yazar dediğin adam benim gibi olmamalı.
Her şeyden önemlisi dostlar,yazar böyle amatör bir yazardan hem uzuncana hem ucuzca bir yazı gördüğünde üşenmeden okuyabilmeli.
Bunları yazmadan da biliyordum, fakat yazdıklarımın sonuna gelince bir kez daha anladım ki; bana “amatör yazar” sıfatı bile çok… Tabi sormayın,”kim dedi ki sana zaten ‘sen yazarsın’ diye ;kendine kendine gelin güvey oluyorsun işte”diye.. Çünkü verecek cevabım yok.
Şunu anladım ki,benden yazar mazar olmaz.
Yazar dediğin adam yazmaktan çok okumalı,hiç mi hiç üşengeçliğe kaçmadan. Her şey hakkında bilgi sahibi olmalı,her gördüğünü üşenmeden okuyabilmeli. O dergi benim bu dergi benim okuyup yorum yapabilmeli.
Yazar dediğim adam yazmak için cesaret toplamalı. Bugün resmi ideolojiye giydirecek bir yazı yazmak istiyorsa hiç düşünmeden kağıda dökebilmeli. Kağıda dökerken korkmadan yazıp çizebilmeli.
Yazar dediğin adam yazdıklarını okumalı,tembelliğinden “şöyle bir gözden geçirmek”ten bile kaçmamalı.
Yazar dediğin adam korkmamalı,tükürdüğünü yalamaktan. Bir söz bilirim,”Sadece ölülerin ve delilerin düşünceleri değişmez”. Bugün dediğinin yanlış olduğunu yarın doğrusunu öğrendiğinde bencil egosuna rağmen kabullenebilmeli.
Yazar dediğin adam dediklerinin nereye gideceğini bilmeli,kime ne kadar laf söyleyeceğini.
Yazar dediğin adam edebi bi şey yazmaya kalkıştığında betimlemelerin sınırını bilmeli,gerektiğinde en orijinal benzetmeleri yalnız bir el şıklatmasıyla ortaya dökebilmeli.
Yazar dediğin adam –kafa dinlemek için bile olsa– ne kadar gereksiz,ne kadar gerekli şey yazmasını bilmeli. Şiirlerin öykülerin içine dalıp hayatın içinden kopmamalı.
Yazar dediğin adam kendini edebi sanatlara kaptırmamalı,insanlara bir şeyler anlatmaya çalıştığında açık ve net olabilmeli.
Yazar dediğin adam okulmuş dersmiş sınavmış össymiş diyerekten yazmayı bırakmamalı. Çünkü yazmak yazar için su gibi bi şey olmalı.
Yazar dediğin adam bir şeyler yazdığında bundan gerçekten zevk alabilmeli,”ne güzel yazmışım ya” diyebilmeli kendine.
Yazar dediğin adam her yazısının altına imzasını atabilmeli,”Bunu sen mi yazdın?”diye sorduklarında göğsünü gere gere “Evet,ben!” diyebilmeli.
Yazar dediğin adam yazarken altyapısını kurmalı ki birisi onu eleştirdiğinde cevap verebilmeli.
Yazar dediğin adam,yazabilirliğine güvenmeli. Yazılarını kimse ama kimse okumasa bile “ileride olur a birisi denk gelir de okur” ümidiyle yazabilmeli,yılmamalı.
Yazar dediğin adam eleştirmekten ve eleştirilmekten korkmamalı.
Yazar dediğin adam az önce yaptığım gibi bi şeyleri daha iyi anlatabilmek uğruna tekrara düşmemeli.
Yazar dediğin adam benim gibi olmamalı.
Her şeyden önemlisi dostlar,yazar böyle amatör bir yazardan hem uzuncana hem ucuzca bir yazı gördüğünde üşenmeden okuyabilmeli.
Bunları yazmadan da biliyordum, fakat yazdıklarımın sonuna gelince bir kez daha anladım ki; bana “amatör yazar” sıfatı bile çok… Tabi sormayın,”kim dedi ki sana zaten ‘sen yazarsın’ diye ;kendine kendine gelin güvey oluyorsun işte”diye.. Çünkü verecek cevabım yok.
Yorumlar
Yorum Gönder